Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.
Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

De hominibus dici non necesse est.

Vide, quaeso, rectumne sit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Recte, inquit, intellegis. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem, Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore sunt ceterorum omnium philosophorum.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium,
multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil
sciat?

Scaevolam M.: Proclivi currit oratio.
Perge porro;: Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Bork: Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Bork: Quae ista amicitia est?

An potest cupiditas finiri? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cave putes quicquam esse verius. Laboro autem non sine causa; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?